Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

Για τη δικτατορία του προλεταριάτου




  • Τίτλος : Για τη δικτατορία του προλεταριάτου
  • Συγγραφέας : Ετιέν Μπαλιμπάρ
  • Μετάφραση : Νίκος Μανωλόπουλος
  • Εκδόσεις : Οδυσσέας


Να τι λέει ο Λουί Αλτουσέρ για το βιβλίο του Μπαλιμπάρ : "Το βιβλίο αυτό εξηγεί καθαρά και απλά τι εννοούσαν ο Μαρξ και ο Λένιν με τον όρο "δικτατορία του προλεταριάτου". Το ζήτημα της δικτατορίας του προλεταριάτου τέθηκε δημόσια από το 22ο Συνέδριο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ενδιαφέρει όλους τους Γάλλους που μάχονται για την ενότητα της αριστεράς, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή. Το βιβλίο αυτό, στο οποίο αναδημοσιεύονται ντοκουμέντα του 22ου Συνεδρίου και κείμενα των κλασσικών του μαρξισμού, αποτελεί συμβολή στο διάλογο που έχει ανοίξει στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα πάνω στη δικτατορία του προλεταριάτου." Το μεγαλύτερο προτέρημα του βιβλίου είναι, πράγματι, η σαφήνεια και η απλότητα της έκθεσης και η επιμονή στον ακριβή ορισμό της έννοιας της δικτατορίας του προλεταριάτου. Βέβαια, όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας, τα πολιτικά προβλήματα δεν λύνονται με ορισμούς. Γίνεται όμως αναγκαία η θεωρητική τοποθέτηση και το ιδεολογικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών όταν υπάρχει ο κίνδυνος να αποδοθεί, μέσα από τις πιέσεις μιας τρέχουσας πολιτικής, σε έννοιες τόσο σημαντικές όχι το μαρξιστικό τους περιεχόμενο αλλά εκείνο που επιδιώκει να επιβάλει η πίεση της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

ΠΟΥ 'ΝΑΙ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΜΩΡΗ;



  • Τίτλος : Που 'ναι η μάνα σου μωρή;
  • Συγγραφέας : Δήμητρα Σωτήρη Πέτρουλα
  • Εκδόσεις : Κέδρος

Η οικογένεια Πέτρουλα ,από την Μάνη, πρόσφερε στον αντιφασιστικό αγώνα 42 νεκρούς.
Κόρη του Σωτήρη Πέτρουλα καπετάνιου του ΕΛΑΣ
Θεία του Σωτήρη Πέτρουλα φοιτητή,μέλους της ΕΔΑ 

Το αυτοβιογραφικό έργο "που 'ναι η μάνα σου μωρή;" της Δήμητρας Πέτρουλα είναι μια σπαρακτική καταγραφή, ένα ντοκουμέντο για την κτηνωδία των συνεργατών των Γερμανών ,των Χιτών και των ταγματασφαλιστών, την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου.
Η Οδύσσεια της Πέτρουλα ξεκινάει στην τρυφερή ηλικία των 4 ετών, βλέπει μπροστά στα μάτια της στις 20 Γενάρη του 1946 να δολοφονούνται η μητέρα της ,οι αδελφές της και άλλοι συγγενείς της ακόμα και ο σκύλος της από τους Χίτες της Μάνης , που είχαν σκοπό να μην μείνουν ζωντανοί οι κομμουνιστές και οι οικογένειες τους στην περιοχή ακόμα και αν χρειαζόταν να ερημωθούν ολόκληρα χωριά.
Η Πέτρουλα όχι μόνο ήταν στην ηλικία που άρχιζε να ανακαλύπτει τον κόσμο γύρω της αλλά έπρεπε να βρει και την συνειδησιακή ωριμότητα για να μαζέψει τα συντρίμμια αυτού του κόσμου που κατέρρεε μπροστά της.
Τα χρόνια της λευκής τρομοκρατίας,της εξορίας ,των βασανιστηρίων, του ξεριζωμού και του εμφυλίου δοσμένα με έναν λυρικό τρόπο από τις αναμνήσεις ενός κοριτσιού που μεγάλωσε βίαια ,που μάζευε κομμάτι κομμάτι την καθημερινότητα για να φτιάξει το πάζλ της ζωής του.

Βιβλίο που μας συνεπήρε και μας συγκίνησε, απαραίτητο για όσους θέλουν να εμπλουτίσουν την γνώση του στην πιο ταραγμένη εποχή στην ιστορία της Ελλάδας.

                                                                                                         Μήλιος Δήμος

Το έργο διασκεύασε για το θέατρο η Σοφία Αδαμίδου και ανεβαίνει στην σκηνή "LAB" του θεάτρου "ΣΗΜΕΙΟ" στην Καλλιθέα αυτές τις μέρες. 


                                        
                                                                        

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ



  • Τίτλος: Διηγήματα
  • Συγγραφέας : Άντον Τσέχωφ
  • Μετάφραση : Κυριάκος Σιμόπουλος
  • Εκδόσεις : Θεμέλιο


Ο Τουργκένιεφ τα άγγιζε όλα, εκτός από τα τριαντάφυλλα, με τα γάντια. Ο Τολστόι πήγαινε στο λαό βουλώνοντας τη μύτη του… Εκατό ολόκληρα χρόνια οι συγγραφείς, δεμένοι ο ένας κοντά στον άλλο με την ομοιομορφία της ζωής τους, μιλούσαν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Η ιδέα της ομορφιάς απόμεινε σιδερωμένη, ξεκομμένη από τη ζωή, σαν κάτι αιώνιο και αθάνατο… […] Και να ο Τσέχωφ που φέρνει στη Λογοτεχνία τα ακατέργαστα ονόματα των ακατέργαστων πραγμάτων… Η «αναμαλλιασμένη» ζωή των πόλεων που βρίσκονται στην ανάπτυξή τους, δημιούργησε καινούργιους και σβέλτους ανθρώπους, ζητούσε από την ταχύτητα να προσαρμόσει το ρυθμό της στις λέξεις για να τις ζωντανέψει. Και να που, αντί για φράσεις με μια ντουζίνα «προτάσεις», κάνουν την εμφάνισή τους φράσεις με ελάχιστες λέξεις. Πλάι στις σφεντονιστές φράσεις του Τσέχωφ ο πλούσιος λόγος των παλιότερων, του Γκόγκολ λόγου χάρη, μοιάζει με τη γλώσσα σπουδαστή ιερατικής σχολής. Ο τρόπος που εκφράζει τις σκέψεις του σε ένα ασφυκτικά συμπιεσμένο διηγηματάκι θυμίζει τη βιαστική κραυγή «Οικονομία!». Αυτοί οι καινούργιοι τρόποι για την έκφραση των σκέψεων, αυτή η σωστή θεώρηση των αληθινών προβλημάτων της τέχνης μας δίνουν το δικαίωμα να χαρακτηρίζουμε τον Τσέχωφ «δάσκαλο του λόγου». 
                                                                                                            Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι