Πικ

• Τίτλος : Πικ
• Συγγραφέας : Jack Kerouac
• Μετάφραση : Γιάννης Λειβαδάς
• Εκδόσεις : Απόπειρα

Ο μικρός Πικ το σκάει με την βοήθεια του μεγάλου του αδελφού από το ζοφερό σπίτι της θείας του στη Βόρεια Καρολίνα.Πηγαίνουν στη Νέα Υόρκη, και από εκεί καταλήγουν στην πολυπόθητη Καλιφόρνια. Ο Κέρουακ μοιάζει να αναπολεί το ρομαντισμό της παλαιάς αμερικανικής παράδοσης, και να της παραδίδει το τελευταίο του συγγραφικό τέκνο: ένα καινούριο είδος Χάκλμπερρυ Φιν, που αποτελεί ένα ήδη ολοκληρωμένο, τελειωμένο στιγμιότυπο της αμερικανικής αναζήτησης. Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τις ομοιότητες με την πορεία της ζωής του ίδιου του συγγραφέα. Οι σταθερές του απόκληρου, της τζαζ και της λατρείας του αμερικανικού τοπίου παραμένουν.

Η Τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος

• Τίτλος : Η Τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος
• Συγγραφέας : Άρθουρ Σοπενχάουερ
• Εισαγωγή - Επιμέλεια : Franco Volpi
• Μετάφραση : Μυρτώ Καλοφωλιά
• Εκδόσεις : Πατάκη

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια μικρή πραγματεία πρακτικής σοφίας με στόχο την κατάκτηση της ευτυχίας. Πως όμως ο δάσκαλος του σύγχρονου πεσιμισμού, ο Άρθουρ Σοπενχάουερ, καταπιάστηκε με ένα τέτοιο εγχείρημα; Το έκανε γιατί άλλο η θεωρητική φιλοσοφία και άλλο η πρακτική σοφία της ζωής : δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε την ελπίδα ούτε να γυρνάμε την πλάτη σε κανόνες ζωής, αποφθέγματα και συμβουλές που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες. Η πεσιμιστική ότι η ζωής μας αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στον πόνο και στην ανία είναι αυτή ακριβώς που καθιστά επιτακτική την ανάγκη μιας πρακτικής σοφίας για να ζούμε καλύτερα. Είναι προς όφελος μας να βρούμε κανόνες ζωής για να περιορίσουμε τα δεινά της ύπαρξης, να αντέχουμε τα χτυπήματα της μοίρας και να κατακτήσουμε, αν όχι την απόλυτη ευτυχία, μια ευτυχία σχετική, την ευτυχία που συνίσταται στην απουσία του πόνου. 

Η Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού

• Τίτλος : Η Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού
• Συγγραφέας : Βασίλης Ραφαηλίδης
• Εκδόσεις : Εικοστού Πρώτου

Σκοτώστε τη μάνα σας όσο είναι ακόμα νέα, λέει ο σουρεαλιστής και κομμουνιστής Πωλ Ελυάρ, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές του αιώνα που τελειώνει με το θάνατο της Σοβιετικής Ένωσης. Αιωνία της η μνήμη.

Ήταν μια καλή μητέρα για όλου εμάς τους κομμουνιστές του κόσμου όλου, που την αγαπήσαμε, άλλοι από κομματικό καθήκον, άλλοι από ηθική υποχρέωση και άλλοι από κεκτημένη ταχύτητα εξαιτίας της αγάπης μας για τον Μάρξ.

Έπρεπε να σκοτώσουμε τη μάνα μας όσο ήταν ακόμα νέα και αναμάρτητη. Είναι καλό να θυμάσαι αναμάρτητους τους πεθαμένους. Δυστυχώς, τη σκοτώσαμε όταν έγινε 74 ετών και είχε πολύ αμαρτήσει.

Η μητέρα μας γεννήθηκε με καισαρική τομή το 1917 στην Πετρούπολη, γνωστή περισσότερο σε μας σαν Λένινγκραντ, και το 1991 παρέδωσε το πνεύμα στη Μόσχα. Συγκεκριμένα, στους γκάνγκστερ της Μόσχας, που είχαν επικεφαλής τον Γέλτσιν. Ο Λένιν, ο πατέρας της και παππούς μας, πέθανε πολύ νέος, μόλις 54 ετών, ίνα πληρωθεί το ρηθέν, οι καλοί πεθαίνουν νέοι.

Η μητέρα λυπήθηκε πολύ για το χαμό του πατέρα της. Και για να το δείχνει και να τη βλέπει ο κόσμος και να λέει "να η κόρη του Λένιν", από το 1924 που πέθανε ο πατέρα της πήγαινε κάθε μέρα στον τάφο του, στην Κόκκινη πλατεία, για να δει μια μούμια. Κάποιοι είχαν βαλσαμώσει την Επανάσταση.

Αφού όλα πεθαίνουν, πρέπει να πεθάνει και η φτώχεια που γεννάει επαναστάσεις, κομμουνιστικές και άλλες. Η φτώχεια βρωμάει και βαλσαμωμένη. Αυτό πίστευε ο Μάρξ, που δεν πίστευε στο Θεό, που είναι βάλσαμο για τους απελπισμένους.

Ο μαρξισμός είναι μια απόπειρα απάντησης σε ερωτήματα τόσο παλιά, όσο και οι μούμιες των Φαραώ.

Πρώτος 'Ερωτας

• Τίτλος : Πρώτος Έρωτας
• Συγγραφέας : Σάμουελ Μπέκετ
• Μετάφραση : Αχιλλέας Αλεξάνδρου
• Εκδόσεις : Άγρα

Ο Μπέκετ δανείστηκε τον τίτλο από ένα μυθιστόρημα του Τουργκένιεφ και δημιούργησε κάτι εντελώς διαφορετικό, ένα έργο απαισιόδοξο που ενοχλεί και κλονίζει τον αναγνώστη, ποιητικό και γκροτέσκο συνάμα. Ο αναγνώστης δέχεται απανωτά χτυπήματα, περνάει από το χαμόγελο στο μορφασμό με μία και μόνο φράση, με φόντο το παράλογο.

Στον Πρώτο έρωτα ένας άνδρας αναπολεί τη νιότη του με αφορμή την επίσκεψη του στον τάφο του πατέρα του και αφηγείται πως γνώρισε μια γυναίκα σ' ένα παγκάκι και τη θυελλώδη σχέση τους. "Βάλθηκα να παίζω με τις κραυγές όπως περίπου είχα παίξει με το τραγούδι, προχωρώντας, σταματώντας, προχωρώντας, σταματώντας, αν μπορεί να το πει κανείς αυτό παιχνίδι. Όσο προχωρούσα δεν τις άκουγα, χάρη στο θόρυβο των βημάτων μου. Αλλά μόλις σταματούσα τις άκουγα ξανά, σίγουρα κάθε φορά πιο χαμηλές, αλλά τι και αν μια κραυγή είναι χαμηλή ή δυνατή; Αυτό που χρειάζεται είναι να σταματήσει. Για χρόνια πίστευα πως θα σταματούσαν. Τώρα πια δεν το πιστεύω. Θα μου χρειάζονταν κι άλλοι έρωτες, ίσως. Αλλά τον έρωτα δεν το παραγγέλνει κανείς".

Αυτός ο γλυκόπικρος μονόλογος είναι από τα πρώτα κείμενα που έγραψε ο συγγραφέας στα γαλλικά, το 1945.

Τα έργα του Μπέκετ στοιχειοθετούν τη φιλοσοφία της άρνησης μέσα από χαρακτήρες που βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανούσια και παράλογη ύπαρξη τους χωρίς την παρηγοριά της θρησκείας, του μύθου ή των φιλοσοφικών δογμάτων. Κυρίως τα διηγήματα του, που συχνά τα περιγράφουν ως αποσπάσματα παρά ως ιστορίες, μαρτυρούν τον λιτό τρόπο που χρησιμοποιεί τη γλώσσα και την οικονομία της έκφρασης, και το πόσο έντονα ζωγραφίζει τις εικόνες της αποξένωσης και του παράλογου για να παρουσιάσει αλήθειες αδέσμευτες από κάθε λεκτικό καλλωπισμό.

Ο χρυσός σκαραβαίος

• Τίτλος : Ο χρυσός σκαραβαίος
• Συγγραφέας : Έντγκαρ Άλλαν Πόε
• Μετάφραση : Π. Ακριβός
• Εκδόσεις : Ερατώ

Ο χρυσός σκαραβαίος, το διήγημα το οποίο χάρισε στον Έντγκαρ Άλλαν Πόε τη μεγάλη του φήμη -στην Αμερική τουλάχιστον- πριν η ευρωπαϊκή διανόηση, με επικεφαλής τον Σαρλ Μπωντλαίρ, τον ενσωματώσει στις προδρομικές φυσιογνωμίες του συμβολισμού, παραμένει ένας μεγάλος άλυτος γρίφος, ένας γρίφος μέσα σε ένα γρίφο.

Ο χρυσός σκαραβαίος είναι μια κρυπτογραφημένη διαδικασία αυτοανάλυσης. Όσο περισσότερο ψάχνουμε μέσα στο διήγημα, τόσο περισσότερα στοιχεία ανακαλύπτουμε προς αυτή την κατεύθυνση.

Ίσως φαίνεται λίγο περίεργο να έχει ανακαλύψει ο Πόε τη διαλεκτική της επιθυμίας εξήντα χρόνια πριν από τον Φρόυντ, αλλά είναι αλήθεια.