Αυτό το ποίημα είναι για σένα

Αυτό το ποίημα είναι για σένα

Αυτό το ποίημα είναι για σένα

που τρελαίνεσαι πριν πέσεις στο κρεβάτι

και μουρμουράει η γυναίκα σου για τους απλήρωτους λογαριασμούς

και τρελαίνεται η μάνα σου για τις αδιόρθωτες συμπεριφορές σου

και σου μιλάνε οι φίλοι σου για τις ακάθαρτες σιωπές.

Αυτό το ποίημα είναι για ‘κείνους που μαύρισαν τα χέρια τους

και πίνουν ούζα στου καφενείου την πληρωμή,

που σταυρώνονται στους πάγκους για τρεις κι εξήντα

και τους γαμούν οι τράγοι της πολιτικής,

τα κωλόπαιδα με τις σιδερωμένες γραβάτες.

Αυτό το ποίημα είναι γι’ αυτούς που δεν καταλαβαίνουν

τους γραφιάδες των free press

‘κείνους που λέν’ τι όμορφα είναι τα βράδια της πόλης

γιατί ποτέ δεν άνοιξαν φάκελο με λογαριασμό

γιατί η μάνα ξεσκάτιζε τα βρακιά τους απ’ τα ερασιτεχνικά μεθύσια

και ο πατέρας φρόντιζε τα πλυμένα τους αρχίδια.

Αυτό το ποίημα είναι για τους μαλάκες ποιητές

που νόμιζαν πως τα λόγια είναι δυο ποτάμια.

Που δεν ρόζιασαν ποτέ τους τις παλάμες

και γίνανε το λουρί ενός ατάλαντου.

Για τα Παρίσια τους

και τις αγύμναστες κωλοτρυπίδες τους

για τους μπαμπάδες στρατηγούς τους

και τις γιαγιάδες νταβατζήδες τους

για τα ποτά των 10 ευρώ τους στα μπαρ της γελοιότητας

για το βυζί της μάνας τους που έγινε εικονοστάσι

και τα ημερωμένα μεσημεριάτικα πρωινά τους

που δεν υπήρχε ποτέ το ξυπνητήρι.

Αυτό το ποίημα είναι για

τους πενηντάρηδες οικοδόμους

που πίνουν ότι βρουν μπροστά τους

μονάχα για να σταματήσουν τα χρόνια

και τις γυναίκες τους που μετράν τις δεκάρες στα μπακάλικα της γειτονιάς

μην τυχόν και φάνε ξύλο το βράδυ.

Αυτό το ποίημα είναι για τους χαρτογιακάδες

που έπιασαν τον παπά απ’ τα αρχίδια

και τους παπάδες που έγιναν αρχίδια.

Αυτό το ποίημα είναι για τούτη την πόλη

που δεν κατάλαβε ποτέ από που της ήρθε

και βολεύεται με τα ίδια σκατά

εδώ και κάποιες δεκαετίες

και θα βολεύεται για χρόνια ακόμη.

Καθώς οι σκύλες θα γαβγίζουν τα βράδια

οι μπεκρήδες θα μετράνε ατυχία

και τ’ αποτσίγαρα θα χορεύουν κλακέτες

πάνω στον ίδιο ρυθμό του θανάτου.

Γιάννης Ζελιαναίος

από την ποιητική συλλογή "Ο Διάβολος σε Στρατσόχαρτο"

Η Διαθήκη μου

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ

Αντισταθείτε 
σ'αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι 
και λέει : καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει : Δόξα σοι ο Θεός. 
Αντισταθείτε 
στον περσικό τάπητα των πολυκατοικιών 
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία εισαγωγαί - εξαγωγαί 
στην κρατική εκπαίδευση 
στο φόρο 
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 
Αντισταθείτε 
σ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες 
ατέλιωτες τις παρελάσεις 
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν 
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ. 
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται 
μεγάλοι 
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες 
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε 
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι 
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή 
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα 
στις κολακίες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό 
αρχηγό τους. 
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών 
και διαβατηρίων 
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη 
διπλωματία 
στα εργοστάσια πολεμικών υλών 
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια 
στα θούρια 
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους 
στους θεατές 
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς 
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε. 
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την 
 Ελευθερία. 
 (........) 
Και συ λοιπόν 
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις 
από φωνή
από τροφή 
από άλογο 
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος: 
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν. 

Μιχάλης Κατσαρός

Για μια Αγωνιστική Κοσμοαντίληψη

• Τίτλος : Για μια Αγωνιστική Κοσμοαντίληψη
• Συγγραφέας : Συλλογικό Έργο
• Μετάφραση (από τα ιταλικά) : Άβα Μπουλούμπαση
• Εκδόσεις : Α/συνέχεια

Το "Για μια αγωνιστική κοσμοαντίληψη" είναι ένα συλλογικό έργο που κυκλοφόρησε το 1975 στην Κίνα κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης (1966-1976) και έχει τις αρετές της άμεσης επαφής με τον απλό κόσμο, γιατί γράφτηκε για να χρησιμεύει σαν υλικό σε απλούς ανθρώπους με στόχο να συμβάλει στην "επαναθεμελίωση της κοσμοαντίληψης μας" αφού, όπως τονίζουν οι συγγραφείς, "οι αλήθειες της μαρξιστικής φιλοσοφίας προορίζονται ακριβώς για την αγωνιστική μας πρακτική".

Στις μέρες που ανοίγει ένας κύκλος αγώνων σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι επιτακτική ανάγκη, παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο αυτό που τονίζουν οι συγγραφείς : "να επαναθεμελιώσουμε την κοσμοαντίληψη μας, να διώξουμε τις παλιές αντιλήψεις, να επαναστατικοποιήσουμε την ιδεολογία μας, να την αντικαταστήσουμε με το διαλεκτικό υλισμό, με την καινούρια ιδεολογία σύμφωνα με την οποία ο άνθρωπος μπορεί να τα βάλει με τον ουρανό".

Οι άνθρωποι μπορούν να κατακτήσουν την διαλεκτική αν αυτή εφαρμοστεί με μια κοινή και βαθιά έννοια. Και τούτο προϋποθέτει πως πρέπει να υποστηριχθεί ο πρωταρχικός ρόλος της πράξης, της συμμετοχής στην παραγωγή, στην ταξική πάλη, στον επιστημονικό πειραματισμό, στα πεδία δηλαδή που γίνονται μεγάλοι αγώνες και μετασχηματισμοί του υλικού κόσμου και των κοινωνικών σχέσεων.

Το να μαθαίνεις, δεν είναι γενικά εύκολο και ακόμη πιο δύσκολο είναι να εφαρμόζεις αυτό που έχεις μάθει. "Το διάβασμα είναι μόρφωση, αλλά η εφαρμογή είναι μόρφωση και μάλιστα το πιο σπουδαίο είδος μόρφωσης" (Μάο 1937).

Το βιβλίο διαπερνάται από την πρωταρχικότητα της κοινωνικής πράξης και επιμένει σε μια σειρά πρακτικά παραδείγματα για να δώσει ακόμα μεγαλύτερη έμφαση στον πρακτικό χαρακτήρα της κοσμοαντίληψης. Είναι ένα σημαντικό εφόδιο σε κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια που αντιστέκεται στη σύγχρονη βαρβαρότητα και θέλει να αλλάξει τον κόσμο.

Πούσι

• Τίτλος : Πούσι
• Συγγραφέας : Νίκος Καββαδίας
• Εκδόσεις : Άγρα

Θεσσαλονίκη

Ητανε κείνη η νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης,
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά.
Σ' έστειλε ο πρώτος στα νερά να πας για να γραδάρεις,
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά.

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανοι οι Χιλιάνοι
- 'Αγιε Νικόλα φύλαγε κι Αγιά Θαλασσινή. -
Τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει, παιδί του Modigliani,
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί.

Νερό καλάρει το Fore Peak, νερό και τα πανόλια
μα εσένα μια παράξενη ζαλάδα σε κινεί.
Με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα
ή το κορίτσι που χορεύει απάνω στο σκοινί :

Απάνου στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού.
Εχτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού.

Ο ναύτης ρίχνει τα χαρτιά κι ο θερμαστής το ζάρι
κι αυτός που φταίει και δε νογάει, παραπατάει λοξά.
Θυμήσου κείνο το στενό κινέζικο παζάρι
και το κορίτσι που 'κλαιγε πνιχτά μες στο ρικσά.

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη.
Πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου 'πες " σ' αγαπώ ".
Αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι,
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Dépôt.